Aandachtig samenzijn

We staan samen in een kring. Onze ogen zijn gesloten. Er is muziek en we luisteren er naar. We voelen het samenzijn. Niemand ziet een ander en toch weten we precies, dat we er allemaal zijn.
De muziek is afgelopen. Het is stil. De ogen blijven dicht. Ik geef aan dat we ons gaan focussen op onze vingers. Maar we bewegen ze niet. Na een poosje beginnen we alsnog onze vingers zachtjes te bewegen. En zo gaat het door…
We bewegen op verschillende manieren ons lijf, we stretchen het, tasten het af, verdraaien het en testen het.
Na een tijdje strekken we de armen op zij. We strekken ze zo ver, dat we de hand van onze buren naast ons kunnen aanraken. De ogen zijn nog steeds gesloten. We leggen de palmen op elkaar en vormen zo een gesloten kring met zijn allen. Langzaam beginnen we ons met de handen verder door te tasten en voelen de huid, de temperatuur, de kleding van onze buurman aan beide zijden.
Ik geef instructies tot we uiteindelijk in een dichte kring bij elkaar staan. We staan stil. We ademen. We zijn hecht met elkaar verbonden. Dan openen we de ogen.
Dit alles duurt ongeveer een half uur.

Daarna bewegen we in de ruimte en doen oefeningen in tweetallen of alleen. Soms laat ik een muziekje horen, waarna iedereen zich beweegt zo als hij zich voelt. Dat kan op een rustige muziek of soms is het een hele uitbundige muziek. Soms boxen we ook op commando in de lucht of maken allerlei geluiden met onze stem.
Meestal volgen dan yoga oefeningen op de grond. Daar gaat het om opbouwen en uitbouwen van kracht, spanning en lenigheid. De zonnegroet is meestal ook een element in deze oefeningen.

Op heel veel verschillende manieren kunnen we de yogales afronden. Bij voorbeeld door dat een van de deelnemers in het midden van de groep ligt en dat de andere deelnemers hun handen op hem of haar laten rusten.